පැයකට පසු ඉදල්ගස්හින්න දුම්රිය ස්ථානය වෙත පැමිණෙන විට වාසනාවට වැස්ස නතර වී තිබුණේය. මීදුමද එවිට පහවී තිබුනේය. මම සතුටින් නැවත ජනේලය ඇරියෙමි. සෙමින් සෙමින් ඉදල්ගස්හින්නෙන් නික්ම, දුම්රිය ඝන වනාත්තරයට ඇතුල් විය. මෙතැනදී මම ජීවිතයේ දුටු ඉතා අලංකාර ගමනක් විය. දකුණු පස ජනේලය සිටින විට, ඔහියට පැමිණෙන තුරු තිබෙන්නේ කිසිම ගෙයක්, ගොඩනැගිල්ලක් නැති ඉතාම ඈතට පෙනෙන පාළු වනාත්තරයකි. නමුත් එදින සඳ එළියට නැහැවෙන විට, එම වනාත්තරය මා දුටු සුන්දරම වනාත්තරය විය. දුම්රිය ගමනේ M6 එන්ජිමටම ආවේනික සුන්දර රිද්මයත් සමග එම වනාත්තරය දකින විට සිත තුල ඇතිවූ එම චමත්කාරය වචන වලින් විස්තර කළ නොහැක. පට්ටිපොළට පැමිණෙන තුරු මග දෙපස ඉතා අමුතු ලෙස අලංකාර වී තිබුණේය. දහවල් දිනයක දකිනවාට වඩා අමුතු සුන්දරත්වයක් රාත්‍රියේදී දැකිය හැකි බවයි මගේ විශ්වාසය.

මා මේවන විට දුම්රිය ගමන් 100කට අධික සංඛ්‍යාවක් ගමන් කර ඇත. නමුත් මා එදින ලැබූ දුම්රිය ගමන, මා දැනට ලැබූ සුන්දරම දුම්රිය ගමන විය. 2017 අවුරුද්දේ අන්තිම රාත්‍රිය මම ඉතාම සතුටින් නිම කලේ එලෙසයි.